Wat is het als ouder pijnlijk om te moeten horen dat je kind eigenlijk niet past in het reguliere onderwijs. Je krijgt eerst de boodschap dat je kind opvalt, anders is, de docent het eigenlijk niet meer zo goed weet. Dat ze op school zich afvragen of een andere vorm van onderwijs niet beter passend is. En je als ouder jezelf in de weerstand voelt schieten. Want je kind is anders. En eigenlijk ook niet. Soms misschien wat drukker, en je hebt wel gemerkt dat het driftbuien heeft, of moeilijker contact maakt met vriendjes of vriendinnetjes. Je had alleen niet verwacht dat dit in de klas tot problemen zou leiden. Docenten vinden dit vaak lastig. Want ieder kind dat anders is betekent ook dat je gereedschapskist gevuld dient te zijn. En laten we wel zijn, hoogsensitiviteit is een karaktertrek die nog niet iedere docent makkelijk herkent. Natuurlijk weten we hoe we om dienen te gaan met kinderen die ADHD, een leerachterstand, taalstoornis of een ander label hebben. En eigenlijk vind ik label best een vies woord. Als je hier over na gaat denken stop je iedereen in een bepaalde categorie en heb je voor ieder hokje apart gereedschap. Terwijl iedereen anders is, de ene autist is de andere niet, zo werkt het ook bij hoogsensitieve mensen.
Waar we in de klas naar moeten kijken is gedrag, gedrag kan leiden tot irritatie waardoor je de positieve kanten mist. Feitelijk roept een kind dat er iets aan de hand is. Want niet al het gedrag komt voort uit een stoornis. Waar komt gedrag vandaan? Is het kind overprikkelt door een verkeerde plek in de klas? Heeft het kind misschien op een andere manier uitleg nodig omdat het een beelddenker is? Soms kan een kleine aanpassing een wereld van verschil betekenen. Het ene kind is heel gevoelig en terug getrokken terwijl het hoogstimulatieve kind onderzoekend en aanwezig is. Maar in de basis zijn ze hetzelfde. Een kind wil graag begeleiding vanuit de docent. Je mag als docent grenzen stellen, dat heeft ieder kind nodig. Geef positieve bekrachtiging, let op je lichaamshouding. Stimuleer een kind om kleine stapjes te nemen als je merkt dat het niet durft. Maar vooral, bied een kind veiligheid. Jij als docent en baken, maar kijk ook eens of je een maatje kunt aanstellen. En blijf vooral vragen stellen, open vragen. Want een gevoelig kind zal niet uit zichzelf gaan vertellen tenzij het daartoe uitgenodigd wordt.
Als kindercoach en docent kan ik je begeleiden bij dit stuk. Ik ken het verhaal van 2 kanten, de ouder die op school mocht komen maar ook als docent die deze kinderen mag begeleiden. En als docent is een stukje begeleiding of uitleg heel fijn.
